Biebfilm | Il Buco

De op één na diepste grot ter wereld wordt in Michelangelo Frammartino’s derde speelfilm in kaart gebracht. Het is een reconstructie van een echte expeditie die plaatsvond in het Italië van 1961. Maar het belangrijkste aan Il buco is dat er nu een cameraploeg meegaat. Zo benadrukt deze sublieme film de onbreekbare band tussen de kunsten en de natuur.

Het werd geselecteerd om mee te dingen naar de Gouden Leeuw op het 78e Internationale Filmfestival van Venetië en won de Speciale Juryprijs.

In 1961 maakt een groep onverschrokken wetenschappers een expeditie naar de ongerepte Italiaanse regio Calabrië. Verborgen in het Pollino-gebergte ligt een nog niet in kaart gebrachte grot. Voor het eerst verkennen zij de bodem van de maar liefst zevenhonderd meter diepe Abisso del Bifurto. Gadegeslagen door een oude schaapherder zakken de speleologen langzaam de donkerte in. Waar de herder de omgeving op zijn duimpje kent, tasten zij letterlijk in het duister. Door steentjes en brandend papier naar beneden te gooien, proberen ze te zien en horen hoe diep de afgrond is. Met Il Buco herschept regisseur Michelangelo Frammartino (Le Quattro Volte) op meesterlijke wijze een expeditie naar het binnenste van de aarde waar de tijd stilstaat en mens en natuur samenvloeien. Het levert een unieke ervaring op, waarmee Frammartino een visuele hommage brengt aan het prachtige Calabrische landschap. Il Buco ging in première op het Filmfestival van Venetië, waar de mystieke schoonheid van de film bekroond werd met de Juryprijs.